بزرگ کردن پستان ها یکی از شایع ترین اعمال جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. طبق آمار حدود سه میلیون زن در سراسر دنیا در ۳۵ سال اخیر پروتز پستان گذاشته اند. علل مهم درخواست جراحی بزرگ کردن پستان ها شامل موارد زیراست:
۱. برخی از بانوان در حالی که پستان هایی با شکل و اندازه طبیعی دارند احساس خوبی تسبت به این عضو خود ندارند و ترجیح می دهند پستان هایشان بزرگتر باشد.
۲. عده کمی از درخواست کنندگان، بیماری خاصی دارند که در طی آن پستان های آنها رشد واقعی و طبیعی نداشته است. در واقع این افراد به علت ابتلا به بیماری خاص کاندید جراحی هستند، اگر چه این کار باعث زیباتر شدن پستان ها نیز می شود و از این نظر عمل جراحی آنها جزو اعمال جراحی زیبایی محسوب می شود.
۳. بسیاری از بانوان با افزایش سن یا شیردهی دچار تغییر شکل پستان و افتادگی آن شده اند که برای آنها خوشایند نیست و بنابر این درخواست بالا کشیدن یا بزرگ کردن پستان را دارند.
۴. در برخی موارد بیماران قبلا به هر علت از جمله سرطان پستان تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و پستان هایشان کوچک شده است. در این موارد آنان درخواست بازگرداندن اندازه و شکل طبیعی را به عضو خود دارند.
به هر دلیلی که درخواست جراحی بزرگ کردن پستان ها را دارید بهتر است بدانید که این موضوع تصمیمی است که باید کاملا شخصی و آگاهانه گرفته شود و نباید صرفا برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود. توجه داشته باشید که این عمل هم مثل بسیاری از اعمال جراحی زیبایی دیگر، به تنهایی تمام مشکلات اصلی زندگی شما را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و بهبود شکل ظاهری شما کمک کند.. این شمایید که پس از انجام مشورت های کافی باید تمام فواید و اشکالات بالقوه این عمل را بررسی نموده و تصمیم نهایی را بگیرید.
توجه داشته باشید که روشهای مختلفی برای این نوع جراحی وجود دارد. انتخاب بهترین روش برای جراحی، بستگی به سن و شرایط فیزیکی بدن شما و شرایط عمومی سلامت شما دارد. محل برش روی پستانها می تواند متغیر باشد و این شما هستید که پس از کسب اطلاعات کافی در مورد فایده ها و ضررهای احتمالی هریک از روشها، از پزشک معالج خود کمک گرفته و بهترین روش را انتخاب می نمائید.
جنس پروتز پستانی چیست؟
اگرچه لایه خارجی تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است ولی داخل آن می تواند از مواد مختلفی مثل آب نمک و یا ژل سیلیکون خالص پر شده باشد. اگرچه سابق براین اغلب پروتزها پر شده از آب و نمک یا ژل سیلیکون ساده بوده، ولی امروزه در اغلب پروتزهایی که مورد استفاده قرار می گیرند (بخصوص در انواع قطره اشکی) از ژل سیلیکون منسجم استفاده می شود.
انواع جدیدتری از پروتزها نیز وجود دارند که پروتزهای تری لوسنت (روغن سویا) و ئیدروژنی از آن نوعند که با توجه به اشکالات احتمالی مصرف آنها، هنوز به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند. درمجموع می توان گفت با توجه به سابقه ۳۵ سالۀ استفاده از پروتزهای پستانی با جنس سیلیکون، اغلب جراحان تمایل بیشتری برای استفاده از این نوع پروتزها دارند
شکل پروتزهای پستانی چگونه اند؟
تاکنون ۳ نوع شکل کلی از پروتز وجود دارد :
۱- نوع گرد
۲- نوع قطره اشکی
۳- نوع غیرقرینه
بهترین سن برای پروتز سینه کدام است؟
طبق دستورالعمل انجمن سازمان FDA استفاده از پروتزهای آبنمکی از سال ۲۰۰۰ برای افراد بالاتر از ۱۸ سال و پروتزهای ژلی از سال ۲۰۰۶ برای افراد بالاتر از ۲۲ سال برای عمل ماموپلاستی مجاز است و درصورتی که هدف از جراحی پروتز سینه، بازسازی سینه باشد از هر ۲ نوع پروتز می توان در هر سنی استفاده کرد.
عوامل موثر در انتخاب سایز پروتز سینه کدامند؟
ابعاد خارجی سینه
ضخامت بافت نرم
خصوصیات عمومی سینه و عواملی مانند سن، قد، وزن، عرض شانه، قفسه سینه، لگن و باسن
تمایلات بیمار
تشخیص جراح
انواع برش ها در جراحی پروتز سینه کدام است؟
از طریق چین زیرسینه که شایع ترین نوع برش مورد استفاده است.
برش از اطراف هاله سینه؛ در مواردی که لیفت همزمان انجام می شود، می توان از این نوع برش استفاده کرد.
برش از ناحیه زیر بغل
آیا جراحی پروتز سینه با شیردهی تداخلی دارد؟
خیر، بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی پروتز قرار می گیرند، مشکلی در شیردهی ندارند و هیچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است.در مطالعاتی که میزان سیلیکون در شیر انسان اندازه گیری شده است، در زنان دارای پروتز سینه در مقایسه با زنان بدون پروتز، میزان بالاتر سیلیکون نشان داده نشده است و تغذیه با شیر مادر برای نوزاد مشکلی ایجاد نمی کند.
منظور از پر شدن بهینه (اپتیمال) سینه چیست؟
پر شدن بهینه سینه، کمترین مقدار پر شدن توسط پروتز است که می تواند ظاهر زیبای موردنظر بیمار را تامین کند که کمترین صدمات دراز مدت را برای بافت سینه ایجاد کند که همراه با حداقل میزان نیاز به جراحی مجدد است.هرچه قطر (عرض) سینه بیشتر باشد و میزان کش آمدن پوست به سمت جلو بیشتر، حجم بیشتری برای پر کردن پوشش سینه لازم است تا نتایج بهتری از نظر زیبایی به دست آید.
رعایت چه اصولی ضروری است تا مانع ایجاد صدمات غیرقابل برگشت و ناهنجاریهای غیرقابل اصلاح در بافت سینه بیمار شود؟
الف) باید محل قرار دادن پروتز طوری انتخاب شود که حداکثر پوشش بافت نرم را روی تمامی نواحی پروتز در درازمدت ایجاد کند که در اکثر موارد روش زیر عضله ای نسبی یا دوگانه این حالت را ایجاد می کند.
ب) قطر (عرض) پروتز انتخابی باید کمتر یا حداکثر معادل قطر (عرض) بافت سینه در قبل از عمل باشد تا پوشش بافت نرم اپتیمال و با ماندگاری درازمدت ایجاد شود. تنها مورد استثنا برای این اصل، مواقعی است که قطر سینه کمتر از ۱۰ سانتیمتر باشد (مانند سینه هایی که حالت توبولر دارند).
ج) از گذاشتن پروتزهایی که برآمدگی بیش از حد ایجاد میکنند ( (very high یا Ultrahigh به ویژه در مواردی که میزان کش آمدن پوست به سمت جلو کمتر از ۳ سانتیمتر است، باید خودداری کرد. از موارد کاربرد محدود این نوع پروتز، در افتادگی کاذب یا پتوز گلاندولر است و از این نوع پروتز هرگز نباید در افرادی که بارداری یا شیردهی را تجربه نکرده اند یا دچار شلی پوست سینه در اثر کاهش وزن شدید نشده اند، استفاده کرد.
د) خودداری از گذاشتن پروتزهای بسیار بزرگ در تمامی بیماران؛ به ویژه آنهایی که بافت نرم سینه شان نازک است.
در جراحی پروتز پستان (سینه) چه روندی انجام میشود؟
اندازه و شکل پروتز پستان را عوامل گوناگونی تعیین می کنند:
میخواهید پستانهایتان چقدر بزرگ شوند و چه میزان بافت پستان به طور طبیعی دارید. استخوان بندی شما و خاصیت ارتجاعی بافتهایتان هم ممکن است اندازه پروتزی را که میتوان در پستانتان کار گذاشت محدود کند.
پروتزهای پستان (پروتز سینه) را بر اساس سانتیمتر مکعب اندازه بندی میکنند و برخی از آنها ممکن است از پیش پر شده باشند و برخی را هم بعد از قرار دادن در محل پر می کنند. محل قرار دادن پروتزها یکی از دو محل زیر است:
زیر غذه ای: روی عظله جدار قفسه سینه و زیر بافت یا غدد پستان
زیر عضله ای: زیر عضله جدار قفسه سینه درست رئی قفسه سینه
محل قرار دادن پروتز در یکی از دو محل پشت پستان یا پشت عضله زیر پستان (عضلۀ پکتورال) است. جاگذاری پروتز در هریک از این محل ها بستگی به شرایط فیزیکی بیمار و هدف از جاگذاری پروتز است. بعنوان مثال در مواردی که هدف از جاگذاری پروتز، بازسازی پستان بعد از جراحی برداشتن کامل پستان به دنبال سرطان پستان است، پروتز حتماً باید در پشت عضله جاگذاری شود. چنانچه در این موارد پروتز روی عضله و طبیعتاً زیر پوست (چون بافت پستانی وجود ندارد) جاگذاری شود، امکان بیرون زدن پروتز و عوارض عمل بسیار بالا می رود.
در مواردی که علت انجام عمل جراحی، مقاصد زیبایی است، بسته به شرایط فیزیکی و شکل و حجم پستان امکان جاگذاری پروتز در هردو فضای زیر پستان و زیر عضله وجود دارد. به طور کلی شایعترین محل جاگرازی پروتز در سراسر دنیا پشت عضله است و به ویژه در مواردی که فرد قبلا پستان های بزرگ داشته و در حال حاضر حجم انها به هر دلیل کم شده است بهترین انتخاب همین جاگذاری پروتز در پشت پستان است ولی چنانچه نسج کافی از پستان وجود نداشته باشد (پستانهای بسیار کوچک)، ترجیح داده می شود پروتز در زیر عضله جاگذاری شود. شاید بتوان گفت بهترین بیمار برای جاگذاری پروتز در پشت پستان و نه در پشت عضله، بیماری است که افتادگی پستان دارد و نسج پستان کوچک اما کافی برای پوشانیدن پروتز دارد. اغلب خانمهای لاغری که سینه های کوچک یا متوسط دارند و بعد از شیردهی دچار افتادگی پستانها شده اند، در این گروه قرار می گیرند.
منبع : سایت دکتر تقی پور