چه ویژگی هایی یک پرستار خانه باید داشته باشد؟
عطوفت و مهربانی، شعور بالا، محتاط بودن، هوشیار بودن، ساکت بودن (انجام کار بدون سر و صدا)، فرز و چالاک بودن و شاد بودن از مولفه های یک پرستار خوب به شمار می رود.
علاوه بر موارد مذکور پرستار باید از نظر فنی و پزشکی نیز در کار خود مهارت داشته باشد که بتواند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهد.
صبر و تحمل:
همدردی با بیمار در کاستن رنج بیمار موثر است. صبر بهترین ابزار در نگهداری بیمار است. صبر و همدردی چیزی است که افراد خودخواه ندارند و با پول هم قابل خریداری نیست بلکه فقط از عشق و مهربانی قلبی حاصل می شود.
درک و فهم بالا :
داشتن شعور و درک و فهم بالا این توانایی را به پرستار می دهد تا اصول و مقدمات نگهداری بیمار را به خوبی فراگیرد و در موقعیت های مختلف به کار ببندد.
احتیاط:
ضرورت احتیاط نیز برهمگان آشکار است. کسی که بدون توجه به دستور پزشک یا نوشته روی شیشه دارو به بیمار دارو می دهد، یا به جای ۱۰قطره، ۲۰ قطره دارو به بیمار می دهد در واقع صلاحیت خود را زیرسؤال می برد.
چالاک بودن:
مهارت داشتن و چالاک بودن نیز از موقعیت ها و شرایط لازم در انجام هرکاری می باشد. در اطاق بیمار همچنین موقعیتی لازم است. هرچند چالاک بودن در انجام همه امور ضرورت محسوب نمی شود ولی بی شک نداشتن این خصیصه باعث بروز آسیب ها و گرفتاریهایی می شود. افراد زیادی وجود دارند که در کارشان مهارت تخصص زیادی دارند ولی به علت دست و پاچلفتی بودن همواره مشکلاتی پدید می آورند.
شادی و سرزندگی:
اطاق بیمار باید مملو از شادی و طراوت باشد. شادی همانند نور خورشید لذت بخش است بدون اینکه به کسی آسیب برسد، همه از آن بهره مند می شوند.
دیدن یک صورت محزون و یا شنیدن صدای محزون در اتاق بیمار جایی ندارد چرا که در اتاق بیمار به اندازه کافی رنج و غم وجود دارد و افزودن غم و ناراحتی به این اتاق باعث تشدید بیماری فرد می شود. بنابراین همه باید تلاش کنند که امید به آن اطاق برگردد. یک ضرب المثل قدیمی می گوید: هرجا زندگی هست، امید هم هست.
رعایت نظم و بهداشت:
تمیز نگهداشتن اطراف بیمار، توجه به گرما و سرمای (دمای) اطاق از جمله موارد مهم درنگهداری بیمار می باشد. در اطراف بیمار هیچ چیز کثیف نباید و جود داشته باشد. البته روزی چندبار جاروکردن و ایجاد سر و صدا هم توصیه نمی شود. بهتر است رفت و روب با یک دستمال مرطوب انجام شود و یا قبل از نظافت بیمار را به اتاق دیگری منتقل کنیم.
در خاتمه ذکر این نکته ضروری است که صحبت در مورد علائم بیماری (مگر با پزشک)، مرگ و میر دیگران، تشابه علائم بیماری فرد با دیگران و مقایسه کردن افراد در اطاق بیمار کاری نادرست می باشد. چنین صحبت هایی در اتاق بیمار بخش های دیگر مغز را که درگیر مرمت و بازسازی کلی بدن می باشند، درگیر بیماری می کنند و باعث تشدید بیماری یا بروز افسردگی در فرد می شوند