پوست آينه تمام‌نمای بيماریهای داخلی است و اين بيماریها بيش از هر بيماري ديگر اندام‌های داخلی خودشان را روی پوست نمايان مي‌کنند. يرقان يا همان زردی پوست مشهورترين علامت بيماري‌های کبدی در روی پوست است که باعث زردی پوست و حتی سفيدی چشم مي‌شود. رنگ‌پريدگی هم مي‌تواند نشانه کم‌خونی باشد. گاهی اين کم‌خونی ناشي از تجزيه بيمارگونه خون در کبد است و اين اتفاقی است که در سيروز کبدی رخ مي‌دهد. قرمزي کف دست ممکن است ناشی از بيماری حاد و يا مزمن کبد باشد. رنگ خاکستری متمايل به ارغواني تيره در پوست هم مي‌تواند به علت افزايش آهن و يا برنزه شدن آن باشد که شما بايد به هموکروماتوز شک کنيد البته اين نشانه‌‌هايی است که پزشکان بيشتر با آن آشنايی دارند و با ديدن اين علايم براي شما يک تست ارزيابی سلامت کبد را تجويز خواهند کرد. دانستن اين نشانه‌ها هم به شما کمک میکند که خيلی زود بتوانيد خودتان را برای چکاپ و بررسی سلامت‌تان به پزشک برسانيد.
بد نيست بدانيد کبد بزرگ‌ترين عضو بدن انسان است و براي خارج کردن سموم از بدن بسيار اهميت دارد.
شايع‌ترين نشانه بيماریهای کبدی که خودش را روی پوست نشان میدهد، خارش پوستی است. در اين شرايط معمولا انسدادی در مجاری صفراوی وجود دارد و به خاطر اين انسداد، مواد و ترشحات صفراوی نمیتواند دفع شود. اين مواد درون کيسه صفرا و مجاری صفراوی تجمع پيدا کرده و باعث ترشح آنها به داخل خون میشوند و علايم خودشان را به صورت زردی و يرقان روی پوست نشان میدهند. خارش در بيماري‌های مزمن کبدی يک علامت اصلی است که خودش را روی پوست فرد نشان میدهد. ولی در اين ميان در باور عامه مردم، باورهای غلطی وجود دارد که بايد اصلاح شود. گاهی بعضی افراد لکه‌های ناشی از نور يا بارداری را که قهوه‌ای رنگ هستند به بيماری کبدی نسبت میدهند که اصلا ربطی به بيماری کبدی ندارد. همين‌طور، لک‌های قهوه‌ای رنگ کک و مک هم ارتباطی با بيماریهای کبدی ندارد و نشانه بيماری کبدی به حساب نمي‌آيد. نکته اصلی ديگر اين است که بيماري‌های کبدی باعث تغييرات چندانی در موهای افراد بيمار نمیشوند.