دوستی هدیه ای ارزشمند می باشد که حتی کودکان و بچه های کوچک هم می توانند این موهبت را دریافت کنند. داشتن یک دوست و دوست بودن، فواید بسیاری برای کودکان دارد.
دوستی ها چگونه رشد می کنند؟
در سن سه سالگی، کودکان به بازی با یکدیگر جذب و علاقه مند می شوند. آن ها دوستانشان را بر اساس نزدیکی از نظر فاصله (مانند همسایگی یا همکلاسی) و یا مشابهت هایی (مثل «ما هر دو پسریم!»، «ما سه تا هستیم مثل سه تفنگدار») که باهم دارند انتخاب می کنند. اما هیچ دید و نگرشی درباره «روابط دوستانه» ندارند در عوض از داشتن هم بازی و بازی با اسباب بازی های یکدیگر لذت می برند.
کودکان بزرگتر (در سنین 4 و 5 سال) به تدریج شروع به یادگیری و درک روابط دوستانه و مفهوم واقعی دوستی می کنند به عنوان مثال: اینکه دوستانشان چطور فکر می کنند و چه احساسی دارند. چطور چیزی را به اشتراک بگذارند و به یکدیگر امانت بدهند، چطور نوبت را رعایت کند. چطور از قوانین بازی در بازی هایی که با دوستانشان انجام می دهند.، پیروی کنند و مواردی دیگر. آن ها همچنین به یادگیری و استفاده از واژگان مختلف می پردازند تا بتوانند احساسات و افکارشان را بیان کنند.
بچه ها چه چیزهایی از دوستی یاد می گیرند؟
موارد مثبت زیادی در بازی کردن با دوستان وجود دارد، برخی از این موارد عبارتند از:
مهارت های اجتماعی: کودکان در تعامل با هم سن و سال های خود، مواردی همچون تبادل و امانت دادن وسایلشان به یکدیگر، نوبت را رعایت کردن، گوش کردن به حرف دیگران و شرکت در گفت و گو ها و بحث ها را یاد می گیرند.
مهارت های عاطفی: بچه ها به واسطه یکدیگر یاد می گیرند که چطور با یکدیگر همدردی و همدلی کنند («اگر اسباب بازیمو به دوستم ندم ممکنه ناراحت بشه! ») و اینکه چطور افکارشان را منعطف سازند («اگر کسی تو خونه نباشه که باهام بازی کنه در عوض تو مهدکودک کلی بازی می کنم»)
احساس امنیت و تعلق خاطر: بودن به عنوان بخشی از یک گروه با چهره های آشنا و صمیمانه به کودک احساس امنیت و آرامش می دهد. زمانی که آن ها کاری را انجام می دهند یا در حال یادگیری هستند. این احساس امنیت باعث می شود تا کودک، دیگر نگرانی هایی درباره افراد و مکان های ناآشنا نداشته باشد. درنتیجه میزان یادگیری آن ها نیز تقویت می شود.
کاهش استرس: احساس امنیتی که از بودن کنار یک دوست یا داخل گروه های دوستانه به دست می آورند باعث می شود تا استرس آن ها نسبت به محیط پیرامون و اتفاق های نا به هنگام کم شود.
چه کاری باید انجام دهیم:
به عنوان والدین یک کودک، شما می توانید به کودکتان کمک کنید تا بتواند یک دوست پیدا کند و روابط دوستانه خود را گسترش دهد. از کودک خود بخواهید تا دوستانش را برای آمدن به زمین بازی، پارک و ... دعوت کند. به خاطر داشته باشید، تنها، گذراندن زمان در مهدکودک کنار دوستانش کافی نیست. گروه های کوچک و بزرگ هر دو در رشد کودکان مهم هستند. برخی کودکان در گروه های بزرگ و پر سر و صدا رشد می کنند و برخی دیگر به گروه های کوچکتر و آرامتر نیاز دارند.
کودکان ممکن است در مهارت هایی همچون تبادل و اشتراک گذاری، نوبت گرفتن، حل اختلافات و یا عضویت در یک گروه دچار ضعف باشند. در این موارد از نقش بازی کردن به عنوان یک دوست استفاده کنید و به بهبود ضعف هایش کمک کنید. قبل از زمان بندی برای بازی با یکدیگر، به عنوان یک دوست از کودک خود بپرسید که می خواهد چه بگوید و چه کاری انجام دهد: «می خوای با این لگوها بازی کنیم یا لباس های مختلف رو بپوشیم و تن بزنیم و ... » پس از صحبت کردن با کودک خود، به طور غیر مستقیم ضعف های او را شناسایی کنید و سپس از او در انجام کارهایی که برای تقویت ضعف هایش مناسب هست کمک بخواهید و برای انجام آن ها، تشویقش کنید. کودکان خود را برای بازی با دیگر کودکان و بودن در گروه های بازی مختلف تشویق کنید.