پن لوکوپنی گربه

پن لوکوپنی گربه
عامل بیماری یک ویروس DNA تک رشته ای از خانواده پاروو ویریده (Parvoviridae) می باشد که گروهی کوچک ولی در عین حال مقاوم اند زیرا غشا ندارند. درتمام دنیا شیوع دارد و می تواند روند کشنده و یا اشکال تحت کلینیکی داشته باشد. در بیرون از بدن حیوان و فومایت  Fomite (وسایل نگهداری حیوان) تا 2 سال می تواند زنده بماند. تنها راه مؤثر ترکیبات هیپوکلریدسدیم (وایتکس) و شعله دادن می باشند.
                                                                   
تقریباً 90% گربه ها در یک سال اول زندگی به پنلوکوپنی مبتلا می شوند که برخی روند حاد و کلینیکی و برخی تحت کلینیکی دارند. واکسیناسیون امروزه باعث محدود شدن بیماری شده است. حیوان بهبود یافته تا آخر زندگی ایمن می باشد. در بچه گربه های زیر 6 ماه بیماری اغلب عوارض سیستمیک و عصبی و در بالغین عمدتا انتریت و لکوپنی دارد.نحوه انتقال از طریق ادرار و مدفوع دفع می شود و انتقال از طریق Oronasal می باشد. هم چنین از طریق تنفس و گوارشی وارد بدن حیوان سالم شده و در ناحیه گره های لنفاوی اوروفارینژیال (Oropharyngial) تکثیر اولیه انجام می دهد و ویرمی رخ می دهد. متعاقب آن در بافت هایی که در آنها تکثیر میتوز زیاد است مانند مغزاستخوان، کریپت های روده، بافت لنفاوی و… وارد شده و اثرات سایتوپاتیک دارد و سلول را از بین می برد و شاهد انتریت و ضعف سیستم ایمنی خواهیم بود.
در بچه گربه ها سیستمیک است چون اغلب سلول ها تقسیم میتوز دائمی دارند. بعد از بهبود بالینی ممکن است بیمار تا 6 هفته ناقل باشد (دفع کننده باشد) و عامل را انقال دهد. پس از ورود عامل بیماری در بیماران مقاوم و دارای سیستم ایمنی قوی، بیماری به شکل تحت کلینیکی رخ می دهد.
علایم بالینی بچه گربه های بین 3 تا 5 ماه بیشتر دچار می شوند. شدت و علایم به برخی فاکتورها بستگی دارد:
1- سن
2- میزان ویروس
3- سطح ایمنی
4- عفونت همزمان میکروبی/انگلی
در فرم فوق حاد (PreAcute) بچه گربه ظرف مدت 12 ساعت می میرد. در فرم حاد (Acute) علایم شامل تب، لتارژی (Lethargy)، انورکسی و دهیدراسیون می باشد.
مهمترین علامت این است که ابتدا استفراغ و سپس اسهال دیده می شود ولی در انتریت های گوارشی و دیستمپر(Distemper) اول اسهال و سپس استفراغ مشاهده می شود (و یا همزمان).
استفراغ در گربه 100% پاتولوژیک است، در سگ ها هم غیر طبیعی می باشد.
هرچند سگ ها به راحتی می توانند غذایی که خورده اند را استفراغ کنند و گرچه چندان نگران کننده نیست ولی در هرحال غیرطبیعی می باشد. در کالبد گشایی التهاب و تجمع گاز در روده ها را مشاهده می کنیم. اسهال خونی نیز رخ می دهد. در بچه گربه هایی که در رحم مادر و یا اولین روز پس از تولد آلوده شوند احتمال هایپرپلازی مخچه وجود دارد و دچار هایپرمتری می شوند (قدم های بیش از اندازه بلند) و هم چنین Intention Tremor مشاهده می شود. (لرزش در اندام با فرکانس برابر که ناشی از اعصاب مرکزی باشد و معمولاً در حین انجام دادن کارهای ظریف مشاهده می شود).
Tremor به سه دسته تقسیم می شود:
1- At Rest یا لرزش در حالت استراحت
2- Action یا لرزش در حال کار و فعالیت
3- Intention یا لرزش در حین کارهای ظریف مثل عبور از یک سوراخ،ورود به باکس، غذا خوردن و…
تشخیص تفریقی با انگل های روده ای، باکتری های روده ای مثل سالمونلوز، مسمومیت، سپسیس، اجسام خارجی داخل دستگاه گوارش، ضربه خوردن سر(Head Troma)
تشخیص
لوکوپنی شدید در حدود 50 تا 3000 در هر میکرولیتر که در حالت طبیعی باید بیش از 6000 باشد.
تست های ELISA و ImmunoChromatography
حیوانی که واکسینه شود ممکن است تا 3 ماه ویروس را از طریق ادرار و مدفوع دفع کند.
درمان
آنتی بیوتیک هایی شامل آمپی سیلین(چون بافت روده تخریب شده است و محیط غیراستریل است).
مایع درمانی توسط سرم رینگر
داروهای ضد استفراغ (Antiemetic) که شامل Phenothiazine (برای گربه ها در شرایطی غیر از پنلوکوپنی بهترین ترکیب ضد استفراغ است)، Antihistamin (برای گربه ها در پنلوکوپنی بهترین انتخاب است)، Cisapride و Metoclopramide (که داروهای مرکزی عمل کننده اند و برای سگ ها بهترین انتخاب می باشند).
ترکیبی به نام Granolocyte Colonization Stimulating Factor یا فاکتور تحریک کننده کولونیزاسیون گرانولوسیت ها که به اختصار GCSF خوانده می شود باعث افزایش تعداد WBC ها می شود.
پیشگیری
برای این بیماری دو نوع واکسن تهیه شده است:
1- MLV: از نظر کلینیکی و بالینی استفاده می شوند.
2- Killed: در گربه های زیر 4 هفته و آبستن استفاده می شوند.