بیماری های مشترک بین انسان و دام
بیماری های مشترک یا زئونوتیک به بیماری هایی گفته می شود که بین انسان و سایر مهره داران قابلیت انتقال دارند. هرچند این قبیل بیماریها در بسیاری از انسانهای با سیستم ایمنی کارآمد نیز ایجاد بیماری می نماید اما در اغلب موارد، انسانهایی عفونتهای شدید و درگیریهای جدی ای را از خود نشان می دهند که به نحوی دچار ضعف سیستم ایمنی شده اند.
این ضعف در سیستم ایمنی ممکن است امری اکتسابی باشد به عنوان مثال در افراد مسن و یا خیلی جوان، بیماران مبتلا به ایدز، بیمارانی که از داروهای شیمی درمانی جهت مقابله با سرطان استفاده می کنند و یا بیمارانی که از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند مثل افرادی که یک عضو پیوندی دارند و یا دچار یک بیماری خود ایمن هستند دیده می شود.
به این افراد توصیه می شود که از نگهداری حیوان خانگی خودداری و یا در صورت داشتن آن را به شخص دیگری واگذار نمایند. غیر از موارد گفته شده فوق، در اغلب موارد، انسانها در خطر ابتلا به بیماریهای مشترک نبوده و این مساله، مقوله ای جدی در پذیرش و یا عدم پذیرش حیوان خانگی محسوب نمی شود. ولی با این حال همواره احتمال انتقال بینابین وجود دارد. این عوامل بیشتر شامل عوامل عفونی هستند که از یک منظر می توان از طریق راه ورود آنها به بدن آنها را دسته بندی کرد. این راهها بطور عمده شامل گزش،خراش و ترشحات عفونی پوستی، عواملی که از طریق دستگاه گوارش منتقل می شوند، عواملی که از طریق دستگاه تنفس و یا چشم منتقل می شوند، عوامل منتقل شونده توسط دستگاه تناسلی و در نهایت عوامل منتقل شونده از طریق ککها و کنه ها می باشند. علائم با لینی ای که در صورت ابتلا ممکن است فرد مبتلا از خود نشان بدهد بسته به نوع عامل و راه ورود متفاوت است، به عنوان مثال علامت غالب در بیماریهای مشترک گوارشی که می تواند باکتری و یا انگل باشد، اسهال و استفراغ است.
بطور کلی چنانچه بطور همزمان و یا با اختلاف زمانی اندک علائم بالینی مشترک با حیوان خانگی خود نشان دادید همانند علائم گفته شده و یا علائمی مثل سرفه، عطسه، تب، بزرگی غدد لنفاوی و یا درد های مفاصل، علائم عصبی، ترشحات واژن، هرگونه علامت پوستی، علامت چشمی و نظایر آن حتما با پزشک و یا دامپزشک حیوان خود در میان بگذارید.