کاشت ایمپلنت
موضوع این مقاله کاشت ایمپلنت به عنوان جایگزینی برای دندان های قدامی یا دندان هایی که در نمای صورت تأثیرگذارند میباشد.
نقیصه دندان های قدامی و دندان هایی که در طرح لبخند و زیبایی افراد بسیار مؤثر هستند یکی از مسائل همیشه مطرح برای افراد بوده است. در ضوابط اجتماعی اگر دندانی دچار مشکلی شد، مشکلی که قاعدتاً غیرقابل ترمیم باشد، در چنین شرایطی از طرف دندان پزشک توصیه می شود که این دندان باید از مکان خود خارج شده چون کارایی لازم را ندارد و یا بضاعتی در ادامه برای شخص مورد نظر جهت کمک به ظاهر و همچنین عملکرد نخواهد داشت. معمولاً در اینجور موارد این دندان ها یا دچار مشکلات عفونی شده اند که عفونت ها معمولاً در ناحیه فوقانی ریشه اتفاق می افتد و به دلیل فعالیت میکروبی چاره ای جز خروج ریشه نیست.
در مواردی هم این دندان ها دچار حادثه های مختلف می شوند، حادثه هایی مثل شکستن در مقاطع مختلف دندان، در اثر ضربه ها و تصادف ها و سابقه دندان از نظر ضعف ریشه و مشکلات عدیده ای که در طول سال های گذشته داشته است. برای خروج چنین دندان هایی در گذشته های دور افراد با این مشکل بزرگ روبه رو می شدند که تا زمانی که مکان این دندان بتواند با یک مشابهی جایگزین شود چه شرایطی خواهد داشت و در ظاهر اجتماعی، شخص مربوطه باید مدتی بی دندانی را تحمل کند یا خیر.
تقریباً از دهه هفتاد میلادی(1976) دو نفر به نام های شولت و هانک اولین بار ابتکار جایگزینی همزمان یک دندان را در ناحیه قدامی زدند و توانستند راه جایگزین های دندان به صورت همزمان و بدون فوت وقت را شروع کنند. البته این روش نیاز به پژوهش داشت و تا دهه 90 میلادی همچنان به صورت عمومی به کار گرفته نمی شد. از دهه 90 میلادی که افرادی توانستند با پژوهش های مختلف به اثبات رسانند که انجام چنین کاری عملی و ماندگار است، این موضوع جنبه جدی تری پیدا کرد و در عملکرد رشته دندان پزشکی به عنوان یک روش بسیار کاربردی و کاملاً پاسخگو به کار گرفته شد.
حال در انجام چنین کاری زمینه اولیه باید چگونه باشد تا بتوان شخصی را دعوت به درمان اینچنین کرد و به طور همزمان و وان استاپ، در یک مرحله شخص با دندانی از بین رفته و ناکارآمد وارد یک محیط دندان پزشکی شود و در همان زمان دندان پر نقیصه خارج شده جایگزینی از جنس تایتانیوم، یک ایمپلنت مناسب در مکان ریشه دندان کارگزاری شود و به طور همزمان دارای یک تاج خارجی جهت حفظ ظاهر شخص شود. در این شرایط ابتدا باید عفونت ها و فعالیت های میکروبی را تشخیص داد، این عمل فقط در دندان هایی قابل انجام است که بحث عفونی و میکروبی را نداشته باشد. چرا که اگر در محیط یک ریشه دندان عفونتی وجود داشته باشد و میکروبی در آنجا فعال باشد با کارگزاری یک جسم خارجی، یک ایمپلنت خارجی در آن مکان، فعالیت میکروبی ادامه خواهد یافت و اجازه جذب این ریشه جدید را نخواهد داد. بنابراین در این روش فقط ریشه های ناکارآمدی که دارای فعالیت عفونی نباشند می توانند شرکت کنند. در این روش برای خروج این ریشه در عملی نسبتاً دقیق چرا که برای خارج شدن یک ریشه دندان قدامی، ابتدا مشکلی که بوجود می آید، تأثیرات منفی این عمل و خروج یک ریشه روی استخوان پیرامون است، استخوان پیرامون بسیار حائز اهمیت است چرا که در اثر خروج یک ریشه بدون توجه و بدون دانستن تکنیک لازم، استخوانی که شاید پهنای آن، در بعضی موارد کمتر از 1 میلی متر باشد، دچار شکستگی شده و اگر چنین اتفاقی بیفتد موفقیت چنین درمانی را به مخاطره خواهد انداخت.
پس در این روش ابتدا باید شخص انجام دهنده این عمل، با تکنیک لازم آشنا باشد و مهارت لازم را داشته باشد. برای خروج ریشه، باید حتماً یک عمل جراحی انجام شود، منتهی جراحی گسترده ای نیست. از این جهت به آن جراحی گفته می شود چون بایستی تا حدودی اطراف چنین ریشه ای با روش هایی باز شود و پس از باز شدن و نمایان شدن مرکز مورد نظر با ابزار بخصوص و روش های خاص این ریشه به آرامی از مکان خود جدا شده، الیاف مربوطه گسسته شوند، الیافی که ریشه ها را به مکان داخلی استخوان بسط می دهند و پس از گسستگی این الیاف ریشه کم کم با ظرافت خارج می شود. آنچه که باقی می ماند مکانی است به نام ساکت یا جایگاه ریشه در استخوان که آنهم باید توسط روشی کاملاً پاکسازی شده و بر اساس طول ریشه دندانی که از مکان خارج شده باید انتخاب یک ایمپلنت از جنس تایتانیوم انجام شود که بتواند از استخوان پایه که در بخش فوقانی مکان ریشه قبلی قرار دارد، برای استحکام بیشتر ایمپلنت استفاده شود.
در زمانی که ریشه فضای خود را آماده دارد، با تعدادی دریل های ظریف، استخوان پایه باز شده و ریشه در جایگاه خود به صورت ایمپلنت بلندتری قرار می گیرد. در زمانی که از استحکام کافی ایمپلنت در استخوان پایه مطمئن شدیم می توان بخش سطحی را با بخیه های کوچک بست و آنچه که باقی می ماند دهانه ایمپلنت بیرون از لثه است و قطعات پروتزی که شکل ظاهری دندان را تشکیل می دهند نصب و دندان مربوطه با شکل موقت ساخته شده و روی آن قرار می گیرد.
این روش در یک قدم و در یک بار اتفاق می افتد و نیاز به کار بیشتری ندارد و شخص با دندان جدید از مرکز خارج می شود. این نکته بسیار ضروری است که تا زمانی که انسجام لازم ایمپلنت به استخوان و پیوند قطعی آن تشکیل شود معمولاً زمانی حدود 40 تا 50 روز برای دندان های قدامی لازم است و در این زمان در این دوره تاج مورد نظر که ظاهر دندان را تشکیل می دهد به صورت موقتی نصب می شود، پس از 40 یا 50 روز تاج موقت برداشته و یک تاج جدید که بصورت دائمی خواهد بود روی مرکز نصب می شود و دندان قابل استفاده است.
از نظر تکنیک روش جایگزینی محل ریشه با ایمپلنت به صورت همزمان به دو روش تقسیم می گردد:
روش جراحی یا روش فلپ و روش غیر جراحی یا فلپ لس. انجام هر کدام از این روش ها بستگی به شرایط ریشه مورد نظر دارد. در ریشه هایی که اصولاً میزان استخوان اطراف ریشه کافی نیست یا ریشه دچار لقی شده است و یا لثه اطراف به دلایلی ملتهب و یا از مکان خود جدا شده ناچار بایستی عمل جراحی یا فلپ را انجام داد تا بتوان به وضوح محل جراحی را رویت کرد و ساختمان اطراف ایمپلنت جایگزین رو به صورتی که در آینده دارای استخوان کافی ولثه مناسب باشد طراحی کرد، اما در ریشه هایی که لثه و استخوان دارای هیچگونه نقیصه ای نیستند می توان با روش خاص خود بدون عمل جراحی و فقط به وسیله ابزار مخصوص ریشه را خارج نمود و همزمان ایمپلنت مورد نظر را در جایگاه ریشه قرار داد. در این روش هیچگونه جراحت یا خونریزی و معمولاً کمی درد تجربه میشود و راه ساده تری میباشد.