یک کافی شاپ خوب را چطور تشخیص دهیم؟
این سوالی‌ست که حتما بارها از خود پرسیده‌اید. مجموعه عوامل متعددی از کیفیت دانه قهوه گرفته تا ابزارها و ماشین‌ها٬ دکوراسیون٬ تهویه و موسیقی کافه باید دست به دست هم دهند تا یک تجربه قهوه‌خوری به‌یادماندنی را برای شما رقم بزنند. اما از این میان٬ ما تصمیم گرفتیم در این پست آیکافی به ۵ ویژگی مهم و ابتدایی از ویژگی‌های یک کافی‌شاپ خوب اشاره کنیم.
شما هم می‌توانید پای همین پست از تجربیات کافه‌گردی خود برای آیکافی بنویسید.
عطر قهوه
برو برگرد ندارد؛ در یک کافی‌شاپ خوب باید عطر و رایحه قهوه اولین چیزی باشد که در بدو ورود به استقبال شما می‌آید. اگر به قصد نوشیدن قهوه وارد کافی‌شاپی شدید و بوی هات‌چیپس٬ پیازسرخ‌کرده٬ همبرگر یا غذا استشمام کردید٬ بی‌معطلی راه‌تان را کج کنید و پشت سرتان را هم دیگر نگاه نکنید. نقل است که می‌گویند کبابی‌ها برای جلب مشتری آشغال گوشت و دنبه روی آتش می‌ریزند تا آنان که گرسنه نیستند را هم به هوس بیاندازند. در مورد قهوه ولی این صدق نمی‌کند؛ قهوه اگر مرغوب باشد٬ تازه روست شده باشد٬ درست پیش از استفاده آسیاب شود و ماشین اسپرسوساز هم سلامت و به‌قاعده باشد٬ عطر جادویی قهوه خودبه‌خود در فضا پخش می‌شود. البته به شرط این‌که بوی هات چیپس و روغن داغ مزاحمتی برای آن درست نکند. در ضمن یکی از دلایلی که دکوراسیون داخلی بیشتر کافی‌شاپ‌ها را از چوب می‌سازند این است که بوی قهوه را به‌خوبی در خود نگه می‌دارد.
اسپرسو
عیار سنجش مرغوبیت قهوه و حرفه‌ای بودن قهوه‌چی یک کافی‌شاپ در درست کردن اسپرسو است. یعنی اگر قرار باشد مهارت قهوه‌چی را تنها با یک نوع قهوه سنجید٬ آن اسپرسوست. اسپرسو پایه اولیه بسیاری نوشیدنی‌های قهوه‌ای دیگر نظیرآمریکانو٬ کاپوچینو٬ لاته و ماکیاتو است؛ بنابراین اگر اسپرسوی قهوه‌چی لنگ بزند٬ امیدی به سایر قهوه‌های او نیست. اسپرسو باید در فنجان‌های ۲۰ تا ۳۰ میلی‌لیتری سرو شود. هرچند نوشیدن اسپرسو نباید بیشتر از ۱ دقیقه طول بکشد٬ اما فنجان حتما باید گرم شده باشد تا در همین مدت کوتاه هم بتواند در طی چند جرعه٬ این حجم کم از قهوه را گرم نگه دارد.
مهم‌تر از همه کریمای روی اسپرسوست. رنگ کریما معمولا قهوه‌ای روشن رو به کرم است و بافت یک‌دست و یکنواختی دارد. اگر کریمای روی اسپرسوی شما بریده‌بریده یا کمرنگ و بی‌رمق بود٬ حتم بدانید جای مناسبی برای نوشیدن قهوه انتخاب نکرده‌اید. اسپرسوی خوب آن است که تقریبا تا یک ساعت بعد از نوشیدن٬ طعم و حال قهوه را در کام شما نگه دارد. در بعضی کافی‌شاپ‌ها در کنار اسپرسو یک شات کوچک آب خوردن هم سرو می‌شود؛ بعضی‌ها معتقدند که آب را باید پیش از اسپرسو نوشید تا کام را تازه و خنک کند و طعم بهشتی قهوه به‌خوبی به‌دست داده شود؛ خیلی‌ها هم می‌گذارند آب را بعد از اسپرسو می‌نوشند و بر این باورند که فشار خون را تنظیم می‌کند. علاوه بر این٬ غالبا یک بیسکوییت یا شیرینی کوچک هم در کنار اسپرسو می‌گذارند تا کمی تلخی اسپرسو را بزداید.
کف کاپوچینو
اگر اهل قهوه باشید حتما پیش آمده که با کف روی کاپوچینوتان به مشکل برخورده‌اید: نمی‌دانید قهوه‌تان را باید به‌هم بزنید تا کف در آن حل شود؟ کف روی فنجان یا ماگ را جدا جدا با قاشق بردارید بخورید؟ آن‌را دور بریزید؟ یا چه؟
واقعیت این است که کف کاپوچینو باید به‌راحتی قابل خوردن باشد؛ نگه داشتن بیش از حد ظرف شیر زیر لوله فشار و درست کردن حجمی از شیر پوک‌شده و کف‌داده‌شده هنر نیست؛ هرچه بیشتر شیر بخار داده شود٬ حجم‌ش بیشتر شده و کف شیر پوک‌تر می‌شود. مهم آن است که قهوه‌چی بداند چقدر لازم است علمک بخار را در شیر نگه دارد تا به قدر کفایت کف کند.
نگه داشتن بیش از حد ظرف شیر زیر لوله فشار و درست کردن حجمی از شیر پوک‌شده و کف‌داده‌شده هنر نیست؛ مهم آن است که قهوه‌چی بداند چقدر لازم است علمک بخار را در شیر نگه دارد تا به قدر کفایت کف کند
کف روی کاپوچینو نباید بیشتر از یک سوم حجم فنجان یا ماگ شما باشد٬ غلظت و اندازه آن باید به‌قدری باشد که بتوان بدون نیاز به قاشق هم آن‌را نوشید. در کلاس‌های آموزشی شرکت قهوه ایلی یک روش ساده برای تعیین مرغوبیت کف روی کاپوچینو ارائه می‌شود: می‌گویند سر قاشق‌تان را در کف شیر روی کاپوچینو فرو کرده و کمی آن‌را کنار زنید؛ کف کنار زده شده که حالتی کرم‌مانند و متراکم (و نه پوک) دارد٬ باید در همان حالت بماند؛ اگر برگردد سر جایش یعنی کف زیادی رقیق است٬ و اگر هم نتوانستید آن‌را به‌راحتی کنار بزنید٬ شیر بیش از حد بخار داده شده است. لکن کاپوچینو آن نیست که تکلیف‌تان با انبوه کف روی آن معلوم نباشد و به زحمت‌تان بیاندازد. جایی اگر رفتید٬ کاپوچینو سفارش دادید و قهوه‌تان با گنبدی سپیدرنگ از کف شیر برایتان سرو شد٬ بی‌درنگ آن‌جا را ترک کنید؛ به قهوه‌چی بگویید پول قهوه را بگذارد به حساب آیکافی.
آسیاب در محل
بدیهی به‌نظر می‌رسد٬ اما به‌هر حال نمی‌توان از ویژگی‌های یک کافی‌شاپ خوب حرف زد و اشاره‌ای به این مساله نکرد: دانه قهوه درست پیش از تهیه قهوه باید آسیاب شود. اگر سفارش قهوه دادید٬ سر میز نشستید و بدون این‌که صدای آسیاب قهوه را بشنوید٬ دیدید قهوه‌تان را برایتان سرو کردند٬ بدانید قهوه‌چی برای تهیه سفارش شما از دانه‌هایی که قبلا آسیاب شده استفاده کرده است. (طبیعی‌ست فرض شده قهوه‌چی از آسیاب برقی استفاده می‌کند). قهوه آسیاب‌شده در مدت کوتاهی با هوا واکنش داده و عطر و طعم اصیل قهوه زایل می‌شود. نقل است که می‌گویند قهوه خام را سال‌ها می‌توان نگه‌داری کرد٬ قهوه بو داده شده را چند روز و قهوه آسیاب شده را تنها چند ساعت. بنابراین بسیار اهمیت دارد که از آسیاب‌های برقی یا دستی در کافی‌شاپ استفاده شود و درست پیش از تهیه سفارش مشتری٬ همان‌قدر قهوه که لازم است آسیاب شود.
ظرف قهوه
ظرف و مظروف باید در تناسب با هم باشند. هر قهوه‌ای باید در فنجان٬ ماگ یا لیوان مناسب سرو شود. آمریکانو را معمولا در ماگ‌های سرامیکی دسته‌دار سرو می‌کنند. کاپوچینو هم این وسط داستان خودش را دارد؛ بسیاری از کافی‌شاپ‌ها کاپوچینو را در فنجان‌های نسبتا بزرگ با نعلبکی سرو می‌کنند٬ اما مثلا استارباکس٬ کاپوچینو را هم در ماگ‌های سرامیکی به مشتری می‌دهد. اگر قهوه داغ باشد به‌هیچ وجه نباید در گیلاس شیشه‌ای سرو شود. با این‌حال بعضی‌ها کافه لاته را هم در لیوان شیشه‌ای دسته‌دار سرو می‌کنند تا رنگ قهوه‌ای-کرم قهوه مشخص باشد. نوشیدنی‌ها و کوکتل‌های سرد و شیک‌ها نیز بسته به تناسب در لیوان٬ ماگ یا گیلاس مناسب سرو می‌شود. فنجان کوچک اسپرسو می‌تواند با یا بدون نعلبکی باشد؛ اما حتما باید سرامیکی و دسته‌دار باشد.
منبع : icoff