ممکن است به نظر برسد که هنرپیشه‌های مشهور همیشه دندان‌های به سفیدی مروارید دارند، اما لبخند اغلب مردم دندان‌هایی را به به این سفیدی نشان نمی‌دهد.
شماری از عوامل متفاوت ممکن است بر رنگ دندان‌های شما اثر بگذارند و ته‌رنگ زردی به آنها بدهند.
در اغلب موارد، علل تغییر رنگ دندان را می‌توان به دو رده داخلی و خارجی تقسیم کرد.
رنگ‌های خارجی روی مینای دندان، بخش سختی که بیرونی‌ترین لایه دندان را تشکیل می‌دهد، می‌نشینند. این رنگ‌ها معمولا از غذاهایی که می‌خورید منشا می‌گیرند.
جای تعجبی ندارد که غذاها و نوشیدنی‌های با رنگ‌های تیره- از جمله قهوه، چای سیاه، نوشابه‌‌های کولادار، سس‌های تیره و انواع میوه‌ها مانند انگور، بلوبری و انار بیشترین تاثیر را در رنگ کردن دندان‌ها داشته باشند. این مواد حاوی مقدارهای زیادی کروموژن یا تولیدکننده رنگدانه هستند.
غذاها و نوشیدنی‌های اسیدی با تخریب مینای دندان و آسان‌تر کردن چسبیدن کرومو‌ژن‌ها به دندان می‌تواند وضع را بدتر کنند. تانین، یک ترکیب تلخ که در چای یافت می‌شود، نیز به چسبیدن کرومو‌ژن‌ها به دندان‌ها کمک می‌کند.
به علاوه، سیگار کشیدن و جویدن توتون از جمله عوامل شناخته‌شده رنگگیری خارجی دندان‌ها هستند، و همچنین عدم رعایت بهداشت دندانی که به تجمع پلاک‌های دندانی می‌انجامد.
رنگگیری داخلی درون دندان رخ می‌دهد، هنگامی عوامل گوناگون خواص ساطع‌کننده نور مینا و عاج زیر آن را تغییر می‌دهند.
داروهای متعددی می‌توانند باعث رنگگیری داخلی شوند. اگر کودکان آنتی‌بیوتیک‌های تتراسایکلین و داکسی‌سایکلین را در هنگامی که دندان‌ها در حال رشد هستند (پیش از ۸ سالگی) مصرف کنند، دندان‌های‌شان ممکن است به رنگ زرد مایل به قهوه‌ای درآید.
در دوران بزرگسالی، کلرهگزیدین، ماده ضدعفونی‌کننده‌ای که به صورت دهان‌شویه‌ای قوی با تجویز پزشک برای درمان ژنژیویت (التهاب لثه‌ها) به کار می‌رود، ممکن است باعث رنگ گرفتن دندان شود. همچنین ماینوسایکلین یک داروی ضدآکنه، مشتق از تتراسایکلین نیز باعث رنگ‌گرفتن دندان‌ها می شود. حتی داروهای رایجی مانندآنتی‌هیستامین‌ها و داروهای ضدفشار خون گاهی ممکن است دندان‌ها را زرد کنند.