نانوفت عبارت است از تبدیل سلولهای چربی ساکشن شده از بیمار (که از مناطق اطراف شکم و یا اطراف ران تهیه میشود) به بافتی یکنواخت و قابل تزریق از طریق سوزنهای انسولین و یا بسیار ریز، که با استفاده از روشهای مکانیکی مخصوص و گذراندن بافت از فیلترهای مختلف انجام می گیرد.
در مورد نانوفت نکتهی حائز اهمیت، ریز بودن قطعات و قابلیت تزریق آن از طریق سرسوزنهای بسیار ریز، و همچنین ماهیت بافت به دست آمده میباشد. بافتهایی که از طریق لیپوساکشن از بیمار جدا میگردد حاوی قطعاتی از چربی بیمار میباشد که هر کدام حاوی هزاران سلول چربی و سلول بنیادین است. در صورتی که این بافت به همین شکل به منطقه دیگری از بدن تزریق گردد به علت جدا شدن این قطعات از رگهای خونرسان، سلولهای مرکزی این قطعات به سرعت نکروز شده و از بین میرود و به همین دلیل، اغلب بعد از گذشت چند ماه کاهش قابل توجهی در سایز بافت تزریقی مشاهده میگردد.
در صورتی که اگر از روش نانوفت برای تهیه چربی استفاده شود ، سلولهای چربی به قطعات بسیار ریزی تبدیل میگردد که میتواند بدون نیاز به رگهای خونی و با روش انتشار ساده ، از مواد مغذی و اکسیژن بافتی تغذیه کرده و زنده بمانند و علاوه بر حجم دهی مناسب و ماندگاری بالا، به علت داشتن سلولهای بنیادی ، عمل ترمیم و بازسازی بافت را به میزان شگفتانگیزی افزایش دهند.
از نانوفت برای جوانسازی پوست، بهبود زخمهای مزمن و زخم بستر، همچنین در ترمیم بافتهای آسیب دیده مانند غضروف زانو و شانه و نیز در ترمیم تاندونهای پاره شدهی مفاصل استفاده میگردد.
در تحقیقات اخیر به این نتیجه رسیده اند که استفاده از نانوفت ، نه فقط خاطر وجود سلولهای چربی، بلکه به خاطر وجود سلولهای بنیادی موجود در آن بسیار با ارزش بوده و در ترمیم بافتها نقش بسیار مهمی را می تواند ایفا کند به گونهای که در مواردی که نیاز به تزریق مستقیم به داخل بافت باشد در صورتی که به رگهای خونی وارد نگردد ، می تواند بسیار کارساز و همراه با نتایج شگفتانگیزی باشد.
در مواردی که به سلولهای بنیادی برای تزریق در شریانهای خونرسان نیاز باشد استفاده از نانوفت مطلقاً ممنوع بوده و به جای آن از جداسازی سلولهای بنیادی به روش آنزیماتیک و اصطلاحاً تهیهی SVF و تزریق به داخل عروق استفاده میگردد.