در مواردی علیرغم انجام مراقبت های ضروری از دندانها ناچار به کشیدن دندان می شویم. سوال مهمی که مطرح می شود این است که بهترین روش برای جایگرین کردن دندان از دست رفته چیست؟
در تصمیم گیری برای این موضوع توجه به ویژگی ها و مشخصات سیستم دندانی هر فرد اهمیت زیادی دارد. در این خصوص پروتزهای ثابت، متحرک و ایمپلنت از شایعترین طرح درمان ها محسوب می شوند.
چنانچه دندان کشیده شده بین دو دندان طبیعی که قبلا تحت درمان معالجه ریشه قرار گرفته اند، واقع شده استفاده از پروتز ثابت و در واقع یک بریج سه واحدی پیشنهاد مناسبی خواهد بود.
اگر استفاده از دندان های مجاور به عنوان دندان های پایه مستلزم تراش دندان های سالم باشد ، حتما ایمپلنت در اولویت قرار دارد. چرا که برای ایمپلنت دندانهای سالم مجاور ناحیه بی دندانی آسیبی نخواهند دید. برای اطمینان از موفقیت درمان ایمپلنت شرایط زیر باید برقرار باشد:
1- استخوان ناحیه مورد‌نظر باید از لحاظ قطر، ارتفاع و تراکم آمادگی کافی داشته باشد.
2- بهداشت بیمار در حد بالا بوده و بیماری لثه‌ای نداشته باشد.
3- بیمار از استعمال دخانیات خودداری کند.
4- بیمار از لحاظ وضعیت بدنی سالم بوده و مبتلا به دیابت پیشرفته، سرطان و سایر بیماری‌های محدود‌کننده نباشد.
نهایتا در صورتی که ناحیه بی دندانی در قسمت انتهای فک قرار داشته باشد و شرایط پزشکی بیمار برای قرار دادن ایمپلنت مطلوب نباشد ، پروتز متحرک را به بیمار پیشنهاد می کنیم.