عفونت های ویروسی چشم بسیار مسری هستند و در محیط های شلوغ مثل مدرسه، مهدکودک، سربازخانه و بیمارستان به صورت همه گیر(اپیدمی) دیده می شوند. علائم به صورت قرمزی چشم، ورم ملتحمه، اشک ریزش، خونریزی زیرملتحمه، حساس شدن غدد لنفاوی جلوی گوش است و گاهی قبل از بروز علایم چشمی، تب، گلودرد، درد عضلانی و سایر علایم سرماخوردگی می تواند دیده شود.
ویروس از سه روز قبل از بروز علایم چشمی تا چهارده روز پس از آن قابل انتقال به اطرافیان(از طریق تماس مستقیم دست با ترشحات چشمی یا استنشاق ترشحات آلوده تنفسی در هوای محیط) می باشد. رعایت بهداشت فردی، شستن مرتب دست ها با آب و صابون و پرهیز از حضور در مکان های شلوغ در دوره سرایت بیماری در جلوگیری از انتشار ویروس و همه گیری آن بسیار موثر است. در موارد شدید عفونت ویروسی، ممکن است عوارض جدی مثل چسبندگی ملتحمه، کدورت قرنیه و خشکی چشم ایجاد شود. مراجعه به موقع به متخصص چشم جهت درمان و جلوگیری از ایجاد عوارض ماندگار چشمی اکیدا توصیه می شود.