تنگی کانال نخاعی یا تنگی استنشاقی نخاع (Spinal Stenosis) به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فضای داخل کانال نخاعی که حاوی نخاع است، تنگ شده و فشار زیاد می شود. این شرایط می توانند به دلیل تراشیدگی کمر، ستون فقرات، آسیب های ستون فقرات، فرایند های التهابی، توده های خارج از نخاع (مانند توده های توموری) یا تغییرات سنی رخ دهند.
بیشتر بخوانید : درمان آسیب های ورزشی با فیزیوتراپی
علائم تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی می تواند در مناطق مختلفی از ستون فقرات، از جمله منطقه گردن، عمودی ظهر و عمودی کمر رخ دهد. علائم و نشانه های تنگی کانال نخاعی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• درد: شامل درد عمده در منطقه عمودی پشت، گردن، کمر، کف لگن و استخوان سر که قابل تشدید با فعالیت های فیزیکی است.
• سستی و ضعف عضلات: در برخی از موارد، تنگی کانال نخاعی می تواند منجر به سستی و ضعف عضلات در اندام ها شود، که ممکن است باعث محدودیت حرکت و کاهش قدرت عضلات شود.
• احساس سوزن سوزن شدن: شامل حس مورمور شدن، سوزش، پوکی و سوزن در مناطق تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی می شود. این علائم ممکن است در مناطقی که عصب ها تحت فشار قرار گرفته اند، مانند برجستگی ها و درزگی های دیسکی، رخ دهد.
• تحت تأثیر قرارگیری عصب ها: در برخی موارد، تنگی کانال نخاعی ممکن است باعث فشار و فشرده شدن عصب ها در مناطق مختلف بدن شود، که می تواند منجر به علائمی مانند درد و تحلیل احساس کنترل حس و حرکت در مناطق مربوطه شود.
تشخیص تنگی کانال نخاعی باید توسط پزشک متخصص اعصاب و جراحی اعصاب صورت می گیرد. پس از تشخیص، روش های درمانی ممکن است شامل مدیریت درد، فیزیوتراپی، داروها، تزریقات موضعی و در موارد شدید توصیه به جراحی باشد. هدف اصلی درمان تنگی کانال نخاعی، کاهش درد، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بیمار است.
روش های درمان تنگی کانال نخاعی
درمان تنگی کانال نخاعی به شدت علائم، محل تنگی و وضعیت بالینی بیمار بستگی دارد. در بیشتر موارد، درمان تنگی کانال نخاعی با استفاده از روش های غیرجراحی آغاز می شود و در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. در ادامه، روش های درمان تنگی کانال نخاعی را معرفی می کنیم:
• مدیریت درد: استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، آنتی دپرسانت ها، آنتی تیروئیدی ها، مرکزی سازها و داروهای ضدصرعی امکان کاهش درد و التهاب را فراهم می کند.
• فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی و تراپی فیزیکی می تواند بهبود علائم تنگی کانال نخاعی را تسهیل کند. این تمرینات شامل تمرینات تقویتی، تمرینات کششی، تمرینات تعادل و تمرینات تقویت عضلات می شوند. فیزیوتراپی به کاهش درد، افزایش قدرت عضلات و بهبود عملکرد جسمانی کمک می کند.
• تزریقات موضعی: تزریقات استروئیدی موضعی می تواند در کاهش التهاب و درد موثر باشد. این تزریقات می توانند به صورت موضعی در نقاطی که تنگی و فشار ایجاد می کنند، اعمال شوند، مانند تزریقات اپیدورال استروئیدی.
• استفاده از وسایل مناسب برای کاهش درد: استفاده از وسایل مناسب مانند کفش های مناسب، کفش های ضدشوک، کمربندهای پشتی، قیچی های طبی و قرارگیری در حالت های صحیح بدن می تواند در بهبود علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.
• مداخلات جراحی: در موارد شدیدتر و غیرقابل مدیریت با روش های غیرجراحی، ممکن است نیاز به مداخله جراحی باشد. به عنوان مثال، دیسککتومی (برداشتن بخشی از دیسک)، فورامینوتومی (توسعه بازویی فضای فورامن) و لامینکتومی (برداشتن بخشی از لامینا) از جمله روش های جراحی مورد استفاده در درمان تنگی کانال نخاعی هستند.
مهم است که درمان تنگی کانال نخاعی توسط پزشک متخصص اعصاب و جراحی اعصاب تعیین و نظارت شود. هر تنگی کانال نخاعی یک وضعیت پزشکی جدی است و نیاز به تشخیص و درمان توسط پزشک متخصص اعصاب دارد.
آیا تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی می توانند در درمان تنگی کانال نخاعی مفید باشند؟
تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی می توانند در درمان تنگی کانال نخاعی مفید و مؤثر باشند. این تمرینات به کاهش درد، افزایش قدرت عضلات، بهبود عملکرد جسمانی و افزایش کیفیت زندگی کمک می کنند.
در زیر تأثیرات و فواید این تمرینات را برای درمان تنگی کانال نخاعی توضیح می دهیم:
• تقویت عضلات: تمرینات تقویتی فیزیوتراپی می توانند به تقویت عضلات اطراف منطقه تنگی کانال نخاعی کمک کنند. عضلات قوی تر می توانند فشار را بر روی نخاع کمتر کرده و عوارض تنگی کانال را کاهش دهند.
• کاهش درد: تمرینات فیزیکی فیزیوتراپی منظم باعث افزایش جریان خون و اکسیژن به منطقه های تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی می شود. این موضوع می تواند به کاهش التهاب و درد مربوطه کمک کند.
• بهبود حالت تعادل و ایستایی: تمرینات تعادل و کششی در فیزیوتراپی می توانند در بهبود حالت تعادل و کنترل ایستاده بدن کمک کنند. این موضوع می تواند خطر سقوط و آسیب های احتمالی را در بیماران با تنگی کانال نخاعی کاهش دهد.
• افزایش محدوده حرکت: تمرینات کششی و انعطاف پذیری در فیزیوتراپی می توانند محدودیت های حرکتی مرتبط با تنگی کانال نخاعی را کاهش دهند. این تمرینات می توانند انعطاف و اندام های متحرک را بهبود بخشند.
• بهبود عملکرد روزمره: با تقویت عضلات و بهبود حالت تعادل و حرکت، بیماران ممکن است بتوانند بهبودی در عملکرد روزمره خود، مانند راه رفتن، بالا بردن اشیاء سبک و انجام فعالیت های روزانه داشته باشند.
مهم است که تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی توسط فرد حرفه ای مجرب انجام شود. یک فیزیوتراپیست متخصص می تواند برنامه تمرینی مناسب برای شما تنظیم کند و نکات ایمنی را در نظر بگیرد. همچنین، قبل از شروع هر برنامه تمرینی، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که تمرینات فیزیکی و فیزیوتراپی می توانند در درمان تنگی کانال نخاعی مفید و مؤثر باشند.
اهمیت واجد شرایط و مناسب بودن فیزیوتراپی برای هر بیمار با تنگی کانال نخاعی بستگی به وضعیت فرد و تشخیص پزشک دارد.
بیشتر بخوانید : درمان شانه یخ زده با فیزیوتراپی
چه نوع فیزیوتراپی ای برای درمان تنگی کانال نخاعی توصیه می شود؟
برای درمان تنگی کانال نخاعی، نوعی فیزیوتراپی که معمولاً توصیه می شود، فیزیوتراپی تحرکی است. فیزیوتراپی تحرکی شامل تمرینات تقویتی، تمرینات انعطاف پذیری، تمرینات کششی و تمرینات تعادل است که بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش علائم مرتبط با تنگی کانال نخاعی را هدف دارد.