مواردی مثل هل دادن یا کتک زدن بچه‌های دیگر، بوسیدن یا بغل کردن از روی زور و اجبار، جر زدن در بازی، جیغ و داد کردن، امتناع از دادن اسباب بازی به کودکان دیگر و تندخویی از جمله رفتارهای پرخاشگرانه کودکان به شمار می‌روند که والدین باید طریقه مواجهه با این موارد را بدانند.
به گفته یک کارشناس و مشاور کودک، وقتی کودکی بین بازی عصبانی می‌شود، گریه و زاری راه می‌اندازد و پرخاشگری می‌کند، پیش از اینکه بخواهد یا بتواند به کسی آسیبی بزند، والدین باید دخالت کنند و به جای اینکه او را مقصر بدانند یا با او تند و خشن صحبت کنند، او را در آغوش بگیرند و آرامش کنند.
حجت الاسلام سید جواد موسوی افزود: والدین یا بزرگسالان حاضر در بازی کودکان به محض مشاهده مواردی چون هل دادن یا کتک زدن بچه‌های دیگر، دوستی اجباری یا بوسیدن و بغل کردن با زور و جبر، جیغ و دادن راه انداختن و مانند اینها باید کودک را کنترل کنند و او را آرام نگه دارند و اجازه ندهند در بازی بچه‌ها تنش و درگیری ایجاد کند.
این کارشناس کودک افزود: وقتی کودک ناآرام و پرخاشگر را آرام کردید، سعی کنید با او ارتباط برقرار کنید. به چشم‌های کودک نگاه کنید و او را به آغوش بگیرید و با محبت با او صحبت کنید. باید او را تحت حمایت خود درآورید و دلیل عصبانیتش را بپرسید.
وی اضافه کرد: اگر کودکی که تنش ایجاد می‌کند فرزند شما نیست و در این حال، پدر و مادر خودش را خواست، باید او را پیش پدر و مادرش ببرید. اگر والدینش آنجا نبودند سعی کنید شنونده حرف‌ها و احساساتش باشید و در صورت لزوم، مانع گریه کردن کودک نشوید. زیرا گریه مقداری از فشار عصبی و بی‌قراری کودک را کم می‌کند.
موسوی تصریح کرد: این مراقبت‌های فوری و هوشمندانه به مرور به بچه‌ها کمک می‌کند تا روش درست بازی کردن را یاد بگیرند و بدون ایجاد درگیری و با صمیمیت و دوستی با یکدیگر بازی کنند.