آشنایی با ایمپلنت
ایمپلنت پین های باریکی هستند که ازتیتانیوم خالص سازگار ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود .
دندان متحرک قابل اتصال به این ایمپلنت ها هستند .به عبارتی دیگر ایمپلنت دندانی قطعه ای از فلز تیتانیوم است که اغلب به شکل ریشه دندان می باشد و داخل استخوان فک قرار داده می‌شود. 
ایمپلنت دندانی بعنوان پایه ای جهت قرار دادن پروتز روی آن استفاده می شود و باز سازی تاج دندان های از دست رفته با استفاده از این پایه ایمپلنت مقدور می گردد.
حدود ۳ تا ۶ ماه زمان لازم برای رشد و ترمیم استخوان اطراف ایمپلنت است.
 
 
ایمپلنت دندان نوعی پایه تیتانیومی سازگار با سلول های بدن است.
از ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزین مناسب و دائمی به جای یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود.
پس از قرار دادن ایمپلنت توسط دندانپزشک در داخل استخوان فک با استخوان سازی سلول های استخوان ساز در سطح  ایمپلنت استخوان فک به ایمپلنت جوش می خورد.
فرایند  جوش خوردن معمولا ۳ تا ۴ ماه طول کشیده
سپس قسمت تاج و روکش  دندان ساخته شده و بر روی پایه قرار می‌گیرد.این قطعات از جنس تیتانیوم هستند که دارای تطابق بیو لوژیک با بدن می باشند و هیچگونه واکنش آلرژیک با بدن ندارند .
ماده‌ای که در ساخت ایمپلنت دندان استفاده می‌شود تیتانیوم است که در واقع فلزی با کیفیت خوب محسوب می شود . تیتانیوم باعث ایجاد یک لایه محافظ در برابر خوردگی و تحلیل بر روی سطوح خود می شود.
خاصیت غیر مغناطیسی بودن آن مقاومت در برابر اکسیژن و ترکیبات اسید و نمک شرایط لازم را برای استفاده از آن در ساختار ایمپلنت دندان فراهم می‌کند. 
به دلیل خصوصیات ذکر شده برای ایمپلنت دندان هنگامی در فک بیمار قرار بگیرد. یک جسم خارجی به شمار نمی‌رود با قرار گرفتن در فک بیمار با آن سازگار می شود.
 
 
 
 
ایمپلنت باعث رشد استخوان های کنار دندان هم می‌شود و از تحلیل استخوان فک جلوگیری به عمل می آورد.
در عین گران بودن درمان مزایایی همچون راحتی
مقاومت بالا
کاربردی بودن
باز گرداندن توانایی جویدن طبیعی و زیبایی فوق العاده باعث می شود تا رضایت خاطر بیماران نسبت به بریجهای ثابت یا پرتز متحرک بیشتر شود.
در صورت رعایت کامل بهداشت این دندانهای دائمی خواهند بود.
افرادی که به هر علتی دندان از دست داده باشند کاندید ایمپلنت دندان هستند.
ایمپلنت جهت جایگزینی دندان تا بازسازی همه دندان‌ها را در بر می گیرد. در مورد از دست دادن یک یا چند دندان دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور بعنوان پایه پروتز نیست. 
ایمپلنت داخل استخوان قرار می‌گیرد  و روکش روی همان ایمپلنت بدون اتکا به دندانهای
مجاور قرار داده می شود.در مورد بیمارانی که دندانهای زیاد یا همه دندانها را از دست داده باشند با قرار دادن چند ایمپلنت در فک آنها و استفاده از آنها بعنوان پایه می‌توان پروتز متکی بر ایمپلنت جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته قرار داد.
در مورد بیماران کاملا بی دندان می توان با قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در هر فک پروتز متحرک ولی محکم و بدون لغزش و لقی در اختیار بیمار قرار داد.
در این مقاله به صورت اختصاصی به معرفی ۳ بخش اصلی ایمپلنت دندانی برای کسانی که دوست دارند جای خالی دندان خود را با این قطعات کنند خواهیم پرداخت:
 
۳ بخش اصلی هر ایمپلنت دندانی
 
 
۱. فیکسچر 
فیکسچر از مهمترین بخش ها و اجزای ایمپلنت دندان است. این قطعه به صورت پیچ است ودر استخوان فک کاشته می‌شود. به کلمه ایمپلنت در زبان انگلیسی وسیله کاشانی گفته می‌شود. از آنجایی که تنها بخشی از ایمپلنت دندان که در استخوان کاشته می‌شود فیکیچر است در نتیجه ما به خود این قطعه در اصطلاح یک واحد ایمپلنت می‌گوییم. 
این قطعه زیر خط لثه قرار دارد ‌و تنها بخشی از ایمپلنت دندانی است که در ظاهر دیده نمی شود.
 
نحوه کاشت این قطعه:
بعد از اینکه جراح دهان و دندان یک سوراخ کوچک را درون استخوان فک شما ایجاد  کرد فیکسچر که یک پیچ کوچک و محکم است را درون استخوان قرار می‌دهد. این قطعه در نقش ریشه یا پایه ایمپلنت شما عمل می کند و در واقع همان کاری را انجام می‌دهد که ریشه دندان های واقعی شما انجام می دهند. با این تفاوت که این ریشه زنده نیست. پس از قرار دادن فیکسچر در داخل استخوان فک شما باید منتظر باشید تا استخوان فک طی فرایند استیواینتگریشن پایه ایمپلنت ما را به خودش جوش بزند.
استیواینتگریشن نیز به فرایند احاطه شدن فیکسچر توسط بافت استخوانی فک گفته می‌شود که به صورت ساده می‌گوییم فرایند جوش خوردن ایمپلنت به استخوان
 
۲.اباتمنت یا Abutment
از آنجا که خود فیکسچر به عنوان پایه ایمپلنت کاملا زیر خط لثه ودر ارتباط با استخوان فک قرار دارد باید یک رابط بین فیکسچر و تاج ایمپلنت وجود داشته باشد تا یک واحد کامل ایمپلنت شبیه دندان واقعی داشته باشیم.
ما به این اتصال دهنده یا رابط اباتمنت می‌گوییم. اباتمنت نیز از اصلی ترین اجزای ایمپلنت دندان است. اباتمنت ها در واقع پیچ های کوتاه و محکمی هستند که دقیقا بالاتر از خط لثه قرار می‌گیرند و از جنس فلز یا موادی که همرنگ دندان هستند ساخته می‌شوند. می‌توان به راحتی این قطعه را از فیکسچر جدا کرد.
ما اباتمنت را معمولا بعد از فرایند استیواینتگریشن به فیکسچر متصل میکنیم البته این وضعیت تنها برای کاشت ایمپلنت های ساده و مرسوم است. اگر ما بخواهیم ایمپلنت فوری بکاریم باید حتما همه اجزای ایمپلنت را به صورت یکجا درون جای خالی دندان و پشت سر هم به هم‌متصل کنیم . ابتدا فیکسچر بعد اباتمنت و در آخر پروتز یا همان تاج که شبیه تاج دندان های واقعی خودمان است.
 
۳. پروتز prosthesis
پروتز بخشی از ایمپلنت دندان است که دقیقا همانند یک دندان واقعی به نظر می رسد و عملکردی مشابه با تاج دندان شما دارد. این بخش از ایمپلنت را می توان از مواد مختلفی ساخت. به عبارت دیگر پروتز های ایمپلنت می‌توانند جنس های مختلفی داشته باشند برای مثال آن را می‌توان از موادی مانند پرسلن یا سرامیک تهیه کرد. پروتزها که در واقع تاج ایمپلنت هستند باید به اباتمنت متصل شوند. برخی از آنها به صورت پیچی و برخی دیگر با کمک سمنت به اباتمنت وصل می‌شوند.